Skip to main content

KUR PD TAKON ELEFANTIN



Si të kuptosh trupin politik?
Objektivi kryesor i partive politike është të fitojnë zgjedhjet dhe qeverisin. Vetëm kjo do t'i mundësojë një organizmi politik të vendosë në jetë programin elektoral, mbështesë shtresat shoqërore që përfaqëson dhe të sjellë trofe politik tek mbështetësit. Pra, partitë politike duhet të shmangin me çdo kusht humbjen e zgjedhjeve. Sigurisht shkalla e humbjes varion: çfarë është humbje, për shembull për një parti nuk është për një tjetër. Nëse merr pjesë për herë të parë në zgjedhje, fitimi i disa ulësve në parlament është fitore.
Por nëse je një nga partitë krysore të sistemit politik dalja apo qëndrimi në opozitë është padyshim disfatë elektorale. Humbja e zgjedhjeve nga Partia Konservatore në Britani, Partia Demokratike në SHBA dhe së fundi nga Social-Demokratët në Gjermani përbën një moment thyrje në jetën politike të këtyre partive. Humbja shoqërohet me kriza të brendshme, avullim të fondeve si pasojë e largimit të donatorëve, zhgënjim dhe largim nga partia të një numri të caktuar antarësh. Mbi të gjitha, humbja e pushtetit i heq një partie nga dora fuqinë për të shpërndarë burime ekonomike dhe për tu ulur në tavolinën e vendimarrjeve të rëndësishme brenda dhe jashtë vendit. Politika në fund të ditës përcakton se ‘kush merr çfarë, kur dhe si’ argumenton studiuesi Harold Lasswell.
Kështu, partitë e mëdha luftojnë të shmangin katastrofat zgjedhore duke marrë masa politike dhe organizative që synojnë maksimalizimin e rezultatit. Mirëpo, që strategjia të funksionojë partitë kanë gjithnjë nevojë për një qasje kritike ndaj trupit politik. Partia duhet të kuptojë pikat e forta dhe dobëta të organizmit të vet dhe kundërshtarit. Në të njëjtën kohë duhet të lexojë mirë opinionin publik dhe t'i ofrojë një vizion të qartë sesi do t'i zgjidhë problemet e mprehta me të cilat përballet. Që ta realizojë këtë, partia duhet të 'ngjitet' diku në një kodër dhe të observojë trupin politik.
Kur kanë mbetur rreth një muaj nga zgjedhet e 11 majit në Shqipëri, PS synon të sigurojë një mandat të katërt, ndërsa PD dëshiron të kthehet në pushtet për herë të tretë. Padyshim humbja e zgjedhjeve nga PS pas 12 vitesh katastrofike në pushtet është në favor të interesit publik. Por që kjo të ndodhë, duhet që PD, partia me shanset ma konkrete për të ardhur në pushtet, të shmangë një humbje të tretë të njëpasnjëshme të zgjedheve të përgjithshme.
Sigurisht, në suksesin elektoral të një partie të madhe politike luajnë rol një kompleks faktorësh: lidershipi, oferta politike, sistemi zgjedhor, fusha e barabartë e lojës për të gjithë aktorët, momenti socio-ekonomik, kultura politike dhe faktorë të jashtëm. Megjithatë, aftësia e një partie për të menduar dhe reflektuar në mënyrë kritike rreth trupit politik ndikon në rreshtimin në anën e duhur të shumicës së këtyre faktorëve.
PD kam frikë vazhdon të tregojë mungesë vullneti për të analizuar realitetin ku operon. Kjo patologji nuk ndodh për shkak se partia nuk ka kapacitete njerëzore për të kuptuar realitetet politike, por sepse struktura (rrjeti i interesave, sjelljeve të ngulitura thellë në trupin e vet politik dhe hirearkia e bazuar në klan dhe nepotizëm) nuk i mundëson një reflektimin të thellë të raportit mes vedit dhe shoqërisë.
PD praktikisht ka ra' në kurthin e parabolës së takimit të njeriut me Elefantin. Pesë njerëz të verbër hasin në një Elefant. Ky ishte takimi i parë; të hutuar, njerëzit i shkonin vërdallë Elefantit pët ta kuptuar çfarë ishte kjo kafshë gjigande misterioze. Duke qenë se nuk shikonin, secili prekte vetëm një pjesë të trupit të Elefantit: dikush hundën, një tjetër këmbën, dikush barkun. Kur filluan t'ia përshkruanin njëri-tjetrit, askush nuk arrinte të kuptonte se në çfarë kishin zatekur. Me fjalë të tjera, njerëzit e verbër nuk lidhnin dot pjesët e pazëllit për të kuptuar pikturën e madhe sepse ishin përqëndruar gjithësecili vetëm tek njohja shqisore e një pjese të objektit.
Njëjtë si takimi i njeriut me Elefantin edhe PD është duke treguar mungesë observimi kritik ndaj trupit politik; gjegjësisht vetes dhe Shqipërisë. Shumica e emrave që ofron në publik janë përsëritje e mërzitshme. Për më tepër, të painteresuar apo nga mungesa e besimit tek suksesi elektoral kandidatët janë duke luftuar ma së shumti mes vedi për një vend në Kuvend, duke dalë pak ose aspak nga trupa tradicionale demokrate. Zgjedhjet fitohen kur shikohet ‘përtej kodrës’, ndërton një fabul elektorale bindëse dhe mobilizohen votues të rinj për partinë. Mesa duket prej vitesh PD është mbyllur brenda vetes dhe prek vetëm një pjesë të realitetit; flluskën e vet elektorale.
E zënë në grackën e strukturës parapolitike dhe vendimarrjeve të lidhura vetëm me ruajtjen e pushtetit në parti, udhëheqësit në PD nuk dallojnë dot se përpara kanë një Elefant. Dhe për sa kohë nuk do të bëjnë një hap mbrapa për të menduar përtej shqisave, gjasat janë që partia do të vijojë të përshkruajë vetëm pjesëza të trupit politik pa arritur të reflektojë rreth realiteteve dhe nevojave të reja të Shqipërisë.

Comments

Popular posts from this blog

A do të na shpëtojnë intelektualët?

Historiani britanik Naill Ferguson zbuloi në një studim se inteligjenca gjermane, veçanërisht bota universitare ishte shtresa që e përqafoi dhe mbështeti ngritjen e Nacional Socializmit të Hitlerit duke i dhënë finesë diskursit të vrazhdë të partisë. Filozofi gjerman Martin Heidegger, thotë Ferguson, mbeti besnik i Nazizmit deri në vitin 1945, në një kohë kur universitetet gjermane në vitet 1930-të ishin për nga cilësia si të thuash njëjtë me prestigjin që kanë sot Grupi Russell apo Liga Ivy në Britani dhe SHBA. Pra, intelektualët kanë një prirje siç duket profesionale për tu bërë pjesë e strukturave sunduese. Kjo ndodh përgjithësisht për dy arsye. Së pari, intelektualët ose siç Thomas Sowell i quan 'the anointed' presupozojnë se për shkak të titujve dhe gjuhës që zotërojnë kanë të drejtë hyjnore të kenë rol përcaktues në vendimarrjen politike. Së dyti, ato kanë prirje të qëndrojnë larg rrisqeve që paraqet sipërmarrja private, prandaj pushteti është strehë e natyrshme e tyre. P...

Ndikimi i Trump 2.0 në Shqipëri

Rikthimi i Donald Trump në Shtëpinë e Bardhë i ka të gjithë përbërësit për të shkaktuar ndryshime të mëdha politike në të gjithë botën. Lëvizjet sizmike të pllakës më të madhe politike në planet do të kenë efekte pasgoditëse në rajone, fusha dhe çështje të cilat ishin çimentuar në tre-katër dekadat e fundit nga konsensusi në qendër mes të majtës dhe të djathtës pas përfundimit të Luftës së Ftohtë. Në këtë konstelacion, me peshë krejt të papërfillshme, ndodhet edhe Shqipëria. Në skemën e madhe të politikës Shqipëria do të vijojë të luajë rolin e vagonit në trenin perëndimor pasi nuk ka as fuqi politike, ekonomike apo ushtarake për të vepruar si shtet sovran në marrëdhëniet ndërkombëtare. Por, platfroma ‘Amerika e Para’ e presidentit Trump ka gjasa të zhbëjë shumë nga linjat trandicionale politike në botë. Ndryshe nga hera e parë në zyrë, Trump ka mbledhur rreth vetes njerëz që besojnë tek idetë e tij dhe janë të gatshëm të marrin akte të forta pa shumë pyetje. Qysh në ditën e pa...

Pasjeta (vazhdimësia) e regjimit komunist në Shqipëri: Nevoja për tu përballur me të vërtetën

Jemi mësur në këto tre dekada që në hapësirën publike të flitet për rrëzim të regjimit komunist, Shqipëri post-komuniste ose pluralizm politik. Kjo narrativë bëhet ma shurdhuese në data të caktuara me q ë llim imponimin e një të ‘vërtete’ në kujtesën tonë kolektive. Pra, historia jo vetëm tentohet të shkruhet dhe rishkruhet sipas lenteve të njerëzve të interesuar, por paraqitet në formë lineare si ndarje epokash që ndjekin njëra-tjetrën në mënyrë kronologjike dhe pa lidhje shkakësore. Qëllimi i kësaj ndërmarrje larjetruri është për të ndërtuar imazhin e diskontinuitetit (thyerje epokash) mes regjimit komunist dhe Shqipërisë post. Prandaj historia politike plazomhet si periudhë ndarjesh kohore në përpara dhe pas – si kalim në një sistem tjetër politik me sjellje, kulturë dhe kushte materiale totalitare të vdekura. Ky diskurs regjim/post-regjim është prezent dhe dominues në rrethet e klasës politike, një pjesë të mirë të botës akademike, medias, në shkolla, familje dhe shoqëri. Por,...