Skip to main content

The Hope for Real Change in Kosovo Turned Out to Be an Illusion

 

The Hope for Real Change in Kosovo Turned Out to Be an Illusion

From: Altin Gjeta 
The Hope for Real Change in Kosovo Turned Out to Be an Illusion

Kosovo went into last October’s snap elections facing the same old problems—lingering poverty, massive youth unemployment, endemic corruption and state capture, and on top of everything facing Serbia’s never wavering de-recognition campaign of its independence, while the Pristina-Belgrade has come to a full stop.

In an opinion piece just before elections, I argued that elections needed to bring real change and that people Kosovo should vote opposition parties which once in power should work to pull Kosovo’s statehood and democracy out of the edge.

The election’s outcome, with the two main opposition parties, LVV and LDK, as the clear winners, was a blow to the old war guard which ruled the country for more than a decade since its independence. In a report for the European Politics and Policy at the London School of Economics, Blerim Vela asserted that “voters have clearly punished the PDK, NISMA and AKR for what they see as corrupt and inept governance”.

Suddenly, there were big hopes that this result would open for Kosovo a new chapter and bring significant change.

However, more than two months since the electoral results were officially confirmed, LVV, which came first, and LDK, a close second, haven’t been able to create a coalition government, which would materialize the people’s will for change.

Government formation talks which seemed at ease in the beginning have turned to be a difficult business as the two parties have not found a consensus for sharing power. The President’s post, which will be available next year when the incumbent’s Hashim Thaci tenure ends, has become the Gordian knot of the government formation. The LVV’s leader Albin Kurti has refused to include filling of President’s post in the government formation talks, with LDK insisting that a consensus on which party should fill the position should be reached now.

To make matters worse, the new parliament was constituted before the two parties could reach a coalition agreement, and LVV nominated its vice chairman Glauk Konjufca as the new speaker of the Assembly, who was actually elected to the position. But his position was understood to be part of the power-sharing agreement, and most likely occupied by a LDK nominee.

This development hardened the division between the two parties, lowering the chances Kosovo will have a new government in the future.

But most importantly, this disagreement is eroding the Kosovo people’s hope of a transformational change. As Eraldin Fazliu points out in recent article, this situation has halted the transition of power, deepened political divisions in Kosovo and ultimately it is diminishing the sense of hope for change that both parties promoted during their election campaign.

It is ironic that the two parties who named and shamed the old political elite as a corrupt class with no principles except lust for power is now seen as fighting for power.

Both sides are to be blamed for this standstill. LDK seems to be held hostage of its old guard still controlling the party which is playing the ‘take it or leave it’ card in the negotiations with LVV. They know that LVV will not choose to ally with any other party in a government coalition, and are using this to seize as much power as they can.  Such efforts also aim to undermine the rising leadership of the 37 year old Vjosa Osmani, party’s candidate for prime minister during the elections.

On the other hand, LVV has not shown much flexibility in negotiations and its leader Albin Kurti made a mistake by nominating his deputy Glauk Konjucfa for speaker of the Assembly, before reaching a power-sharing agreement with LDK.

Whilst the international pressure is mounting on both parts to go towards an agreement and materialize the electoral result the government formation saga has returned to its very beginning stage. While the deadline looms for Kurti to form the government, Prishtina Insight reports that “there is no rapprochement between the two parties”.

Though there is still time to find common ground and reach an agreement between the two parties, much damage has already been done to their public image and people’s trust in them. The saga of power-sharing negotiations has waned the hope for a new political class that sees power as a mean for transformation not as an end in itself.

Unfortunately, even an agreement will eventually be achieved, it now seems likely that the coalition might not work or last long, as the accusations parties threw at each other during negotiations have undermined the mutual trust that is required for the smooth functioning of a coalition government. As past experience has shown every time, governing partners in Kosovo try harder to undermine each-other politically rather than making their relationship work.

Therefore, the near future of Kosovo, both in case of a last minute ‘forced’ coalition government or eventual fresh elections, looks uncertain and dismal while the challenges it faces are crucial for its statehood and democracy. Three months after the October elections, the big hopes of change resulted an illusion.

The Hope for Real Change in Kosovo Turned Out to Be an Illusion - Exit - Explaining Albania

Comments

Popular posts from this blog

Udhëtim në tri kohë

  Iu bashkova gjimnazit “Leonik Tomeo” diku në shtator të vitit 2004 pas një tentative të pasuksesshme për tu regjistruar në teknikumin ekonomik të Tiranës. Shkak për këtë aventurë të pasuksesshme dhe të dhimbshme u bë im atë. Ai ngulmoi se duhet të studioja ekonomi, pasi kjo sipas tij do të ishte njëlloj garancie për punësim në jetë.  Por unë nuk isha mirë me numrat. Vija nga një shkollë rurale ku mbizotëronte rrëmuja dhe preokupimi kryesor i mësuesve ishte disiplina në ambientet e shkollës. Megjithëse atëherë nuk pata asnjëlloj dëshire për të studiuar ekonomi, më vonë pas adoleshencës zhvillova një pasion të heshtur për politikën ekonomike, duke u bërë një lexues i dhënë pas Fridrik Hajek, ekonomistit liberal të shkollës së Vjenës. Gjithsesi, regjistrimi në shkollën e mesme  “Leonik Tomeo” ishte njëfar fillimi i ri. Vjeshta qe e ngrohtë atë vit, teksa rreshtoheshim për tu futur në klasë, dielli lëshonte rreze verbuese, por pasiguria për të ardhmen sikur ma ftohte tr...

Nevoja për të Djathtën: Disa Ide Qëndrore

  I. Modeli ekonomik (zgjerimi i lirisë) E djathta e qendrës është udhëhequr që nga koha e iluminizmit, e mandej në shekullin e XX (ekonomistët e shkollës së Vjenës Von Mises, Hajek, dhe Erhard më vonë), (përfshi Theçer dhe Regan në sferën politike) nga ideali i zgjerimit të lirisë individuale. Në këtë kuptim, qendra e djathtë është natyrshëm mosbesuese ndaj rolit të shtetit apo autoritetit nga lart në jetën ekonomike, politike apo sociale të vendit. Ajo beson se individi është më mirë i përgatitur për t’i shpenzuar paratë në interes të mirëqënies së tij dhe familjes. Kështu, e djathta takson më pak për të lënë më shumë para në xhepat e qytetarëve. Për të djathtën, jeta ekonmike, politike dhe sociale është shumë komplekse për tu organizuar në mënyrë të planifikuar nga një trupë politike apo epistemike. Dija sipas ekonomistit austriak Friedrich Hayek është e shpërndarë në hapësirë dhe kohë, dhe nuk është as shumatore e dijes shkencore. Njerëzit kanë agjensi veprimi autonome, pra...

Nevoja për Qendrën e Djathtë në Shqipëri

  Më shumë së tre dekada pas rënies së regjimit komunist, Shqipëria i ngjan një avioni i cili më në fund ka dalë në pistë pas izolimit gjysëm shekullor në burgun e tmerrshëm të Enver Hoxhës, por nuk po arrin të bëjë shkëputjen e shumëpritur për tu ngjitur në qiell. Kjo do të përbënte një hap domethënës për vendin, duke e nxjerrë nga faza e një shteti pa orientim strategjik, dhe transformuar në një shtet të zhvilluar, antar të Bashkimit Europian dhe të gatshëm për të përballuar sfidat aktuale dhe dekadave të ardhshme. Rreziku i ngecjes në pistë, dhe më keq akoma, parkimi i mundshëm i Shqipërisë në rradhën e vendeve autoritare, ku ka gjysëm liri ose pak liri është bërë edhe më akut në një kohë kur partia në pushtet ka krijuar një hegjemoni politike dhe ekonomike afatgjatë. Pavarësisht progresit të institucioneve të drejtësisë në luftën kundër korrupsionit në nivele të larta të qeverisjes dhe politikës, drejtësia nuk është alternativë politike, por një mekanizëm kontrolli ndaj ...